17 Mart 2013 Pazar akşamı Dedeman Olive Tree Hotel’de yapılan panelde konuşmacı olan Yaşar Ersoy, “Kıbrıs Türk Tiyatrosunda Amatör ve Ödenekli Tiyatronun Konumu” hakkında bilgi verdi. Konuşmasına başlamadan önce ilk olarak Çatalköy Belediye başkanı Mehmet Hulusioğlu’nu, meclis üyelerini ve Çatalköy Belediye Tiyatro Su’nu bu etkinlikten dolayı kutladı. Belediyenin bu tür kültür ve sanat organizasyonlarına girmesinin güzel bir olay olduğunu belirtti.

Tiyatronun tanımını anlatan Ersoy, tiyatronun temel ilkelerinin paylaşımcılık ve özgürlük olduğunu vurguladı. Tiyatrocuların ve tiyatro kurumlarının karşılıklı alış veriş içerisinde yürümelerinin daha faydalı olacağını belirtti. Ersoy, Kıbrıs Türk Tiyatrosunun, 1963 yılına kadar amatör tiyatrocularla yürüdüğünü belirtti. Ayrıca Ersoy, o yıllarda sayısız oyunların sergilendiğini de belirtti. Amatör tiyatrocular avukatlardan, memurlardan, işçilerden ve çeşitli meslek gruplarından amatör insanlar tarafından , yürek, sevgi ve özveri ile oluşturulduğundan öneminin çok büyük olduğunu anlattı. Ortaya konan uğraş ve emeğin çok önemli olduğunun da altını çizdi.

İster ödenekli olsun ister amatör olsun her ikisinde de bir amacın olması gerekir diyen Yaşar Ersoy, tiyatro topluluklarının bir amaç için biraraya geldiklerini söyledi. 1900’lü yıllarda en etkili iletişim aracının tiyatro olduğunu belirten Ersoy, bu nedenle bir araya gelen tiyatroseverler biz tiyatro yapacağız diyerek başlıyorlardı, tiyatroya. O zamanki durumlarına ve yaşam koşullarına göre söyleyecek sözleri vardı ve bunu yansıtmak için de en etkili iletişim araçlarının tiyatro sanatı olduğunu belirtti. “Bir hedef ve söylenecek bir söz varsa eğer tiyatro yapılır” diyen Ersoy, neyi söyleyeceksin, kime söyleyeceksine cevap bulunmuyorsa eğer, tiyatronun olamayacağını söyledi. Tiyatronun egoları tatmin etmek için kullanılan bir araç olmadığını da sözlerine ekledi.

            Amatör tiyatrolarla sayısız oyunlar yapılmıştır. Kıbrıs halkı o zaman Anadolu’da yaşanan Kurtuluş Savaşı’ndan etkileniyor ve o olayları alıp sahneye koyuyorlardı. Tiyatroda hep bir amacın olduğunu vurgulayan Ersoy, o dönemdeki ekonomik, siyasal ve yaşam koşullarına bağlı olarak oyunlar sahneleniyordu.

 Kıbrıs Türk Tiyatrosundan amatör tiyatrolar amatör olarak 1960 yılına kadar devam etti. 1965’te Kıbrıs Türk toplumunda ilk ödenekli tiyatro kurumu oluştu. 1965-1975’e kadar Kıbrıs Türk Tiyatroları “İlk Sahne” adıyla, ödenekli tiyatro olarak yaşamını sürdürdü. Federe devlet kurulunca Kıbrıs Türk Devlet Tiyatrosu olması uygun görüldü.

1980’de Lefkoşa Belediye Tiyatrosu kuruldu. 1990-2000’li yıllarda Kıbrıs Türk Tiyatro Hareketi’nde bir tiyatro kıpırdanışına tanık oluyoruz. Her bölgede amatör tiyatro filizlenmesi  2000’li yılların içerisinde artıyor. Amatör tiyatro örgütsel dayanışma anlamında o ülkenin tiyatrosunda ödenekli tiyatrodan çok daha önemli ve kutsaldır.

Amatör ve profesyonel tiyatro, tutku,sevgi ve aşk üzerine kuruluyor. Eğer bunlar yoksa, söyleyecek derdi yoksa, niçin tiyatro yapıyorsun diye sorgulamak gerekir. Amatörlük acemicilik değildir, heveskarlık hiç değildir diyen Yaşar Ersoy, amatörlüğün  profesyonel tiyatroların ateşleyicisi olduğunu belirtti. Amatör tiyatroların, yenilikçi, alternatif ve muhalif olması gerekir, o nedenle acemilik olamaz dedi. Amatör tiyatroculuğun bir hobi de olmadığını söyleyen Ersoy, tiyatroculukta herzaman bir amacın olduğunu vurguladı.

Amatör tiyatrocuların sorunlarına da değinen Yaşar Ersoy, en büyük sorunların çalışmak için yer bulamamaları, sahne ve salonlarının ve de paralarının olmayışı olduğunu belirtirken, devletin amatör tiyatroculuğa önem vermesi gerektiğini, herbir vatandaşın vergi verdiğini ve bunun devletin bir görevi olduğunu sözlerine ekledi. Güney Kıbrıs ile de karşılaştırma yapan Ersoy, Güney Kıbrıs’taki bütün belediyeler kendi bünyelerinde bulunan yerleşim yerlerine tiyatro sahnesi (salon), yapmaları yasalarında geçmektedir ve devletten de tiyatro için bütçelerini alırlar ve aldıkları o parayla yani katkı payıyla 365 gün sanatçılarını da o paradan ödeler,sigortalarını da, bizdeki gibi ödememezlik etmezler dedi. Diğer bir sorunun da eğitim sorunu olduğuna dikkat çeken Ersoy, tiyatroda bir insanın 20% yeteneği olduğunu geriye kalanın ise çalışma olduğunu söyleyerek çalışmanın ve eğitimin önemini belirtti. Eğitim sorununun çözülmesi gerektiğini söyleyen Ersoy, tiyatroyu eğer heyecan duyulacak bir sanat alanına dönüştürmek istersek, oyuncu eğitiminin yapılmasının şart olduğunu belirterek kendimizi eğitmemiz gerekir dedi.